Po powrocie z kościoła, w polskich domach zasiada się do uroczystego śniadania wielkanocnego. Najpierw – symboliczny gest dzielenia się poświęconym jajkiem, składanie sobie życzeń, a potem wspólna uczta. Na stołach króluje biały barszcz – bogaty, treściwy, pełen jajek, wędlin, a także chrzanu, soli i chleba poświęconych dzień wcześniej. Tradycja nakazuje, by z każdej święconej potrawy skosztować choćby odrobinę – to ma zapewnić pomyślność i zdrowie na cały rok. Skorupki po jajkach nie trafiają do kosza – zakopuje się je w ogrodzie lub na polu, by zapewnić urodzaj.
Wielkanoc to również czas pojednania – według dawnej tradycji, nawet najwięksi wrogowie powinni tego dnia podać sobie rękę, a każdy człowiek winien być dla drugiego życzliwy i serdeczny.
Jednak najbardziej oryginalne i widowiskowe zwyczaje Niedzieli Wielkanocnej odnaleźć można w regionie świętokrzyskim. Tamtejsza tradycja wielkotygodniowa kryje w sobie wyjątkowe i barwne obrzędy, jakich nie spotkamy nigdzie indziej.
W Koprzywnicy, wieczorem w Wielką Sobotę, odbywa się „bziukanie” – ognisty rytuał wykonywany przez strażaków z miejscowej Ochotniczej Straży Pożarnej. Uzbrojeni w pochodnie i butelki z naftą, tworzą spektakularne słupy ognia, wydmuchując paliwo na płonące ognie. Dźwięk towarzyszący temu procesowi – przypominający „bziuk” – dał nazwę tej niecodziennej tradycji. Według mieszkańców, strażacy „niosą światło, by oświetlać drogę Chrystusowi”.
Z kolei w Iwaniskach, o północy z Wielkiej Soboty na Niedzielę, milczenie nocy przerywa głośny dźwięk tarabanu – ogromnego bębna przechowywanego w strażackiej remizie. Najpierw rozbrzmiewa on w kościele, a potem przejmują go młodzi kawalerowie. Grając rytmiczną melodię pod domami dziewcząt, nawołują je do wspólnego świętowania i udziału w rezurekcji. Dźwięk bębna to nie tylko muzyczna zapowiedź Zmartwychwstania, ale też radosny hołd oddany Jezusowi.
W pobliskiej Bogorii wielkanocny poranek również nie pozostaje cichy. Tutaj Zmartwychwstanie ogłasza seria wystrzałów z petard, odpalanych przed świtem pod parafialnym kościołem – huk, który budzi mieszkańców i zaprasza do wspólnego świętowania.
Choć sposoby świętowania różnią się w zależności od miejsca, jedno pozostaje niezmienne – Niedziela Wielkanocna to czas radości, pojednania i nadziei. Zarówno w dźwięku dzwonów, jak i w blasku świętokrzyskich „bziuków”, wybrzmiewa wspólne przesłanie: Chrystus naprawdę Zmartwychwstał.
