Poprzez wystawę autorzy chcą ukazać, że Sandomierz, jak to określił prof. Henryk Samsonowicz, stanowił rodzaj „Bramy”, przez którą przechodzili ludzie z różnych stron świata, przynosząc swoje obyczaje i przystosowując je do potrzeb miejscowych. Przypomnimy, że Sandomierz leżał na styku wpływów idących z różnych kierunków, a kształtowanie życia religijnego, kulturalnego oraz możliwości ekonomiczne skutkowały przyjmowaniem różnych prądów kultury.
Budowle kościelne i świeckie były przejawem wspaniałości miasta, rozsławiły znakomitość fundatora i właściciela, identyfikowanych często przez umieszczane na nich herby oraz inskrypcje. Zamówienia realizowali budowniczowie, rzeźbiarze, malarze, złotnicy, pozostający na usługach kapituły kolegiackiej, biskupów, a także królewskich. Było to znaczące środowisko i atrakcyjne miejsce dla twórców i uczonych, a dzieje Sandomierza, wielokrotnie łączyły się wieloma szlakami z dziejami Polski.
