Osoby z autyzmem, oprócz charakterystycznych cech diagnostycznych, często zmagają się z dodatkowymi trudnościami i schorzeniami, takimi jak epilepsja, depresja, fobie, zespół nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi, zaburzenia snu i odżywiania, a także trudne zachowania, napady złości czy (auto)agresję.
Na całym świecie zaburzenia ze spektrum autyzmu (ASD) diagnozuje się u około jednego na 160 dzieci. Funkcjonowanie osób z autyzmem jest bardzo zróżnicowane – od osób zdolnych do samodzielnego życia po te wymagające stałej opieki i wsparcia. Kluczową rolę odgrywają wczesne interwencje, które mogą znacząco poprawić zdolności komunikacyjne i społeczne. Ważne jest, aby po diagnozie osoby z autyzmem oraz ich opiekunowie otrzymywali kompleksowe informacje, dostęp do usług oraz wsparcie, dostosowane do indywidualnych potrzeb i zmieniających się okoliczności.
Niestety, osoby z autyzmem często spotykają się z napiętnowaniem, dyskryminacją i przemocą. Są bardziej narażone na obrażenia, nadużycia i wykluczenie z dostępu do opieki zdrowotnej, edukacji oraz możliwości uczestnictwa w życiu społecznym. Jakość ich życia w dużej mierze zależy od postaw społecznych oraz wsparcia ze strony władz lokalnych i krajowych.
Zaspokojenie potrzeb zdrowotnych osób z autyzmem wymaga zintegrowanych działań, obejmujących promocję zdrowia, opiekę i rehabilitację. Niezbędna jest także współpraca międzysektorowa – w szczególności z obszarami edukacji, rynku pracy i opieki społecznej – aby zapewnić tym osobom jak najlepsze warunki do rozwoju, uczestnictwa w społeczeństwie i życia w godności.
