Kazimierz Grelewski przyszedł na świat w 1907 roku w Dwikozach, w rodzinie Michała i Eufrozyny z domu Jarzyna, wywodzącej się z Połańca. Wczesną edukację pobierał w Górach Wysokich, a maturę uzyskał w Gimnazjum w Sandomierzu. W 1923 roku wstąpił do Seminarium Duchownego w Sandomierzu, a w sierpniu 1929 roku otrzymał święcenia kapłańskie z rąk biskupa Pawła Kubickiego.
Po święceniach został prefektem Szkoły Powszechnej im. Jana Kochanowskiego w Radomiu. Przez trzynaście lat poświęcał się nauczaniu i wychowaniu młodzieży, jednocześnie angażując się w działalność charytatywną. Podczas wojny prowadził tajne komplety, uczył religii w szkołach powszechnych i opiekował się ochronką dla dzieci, zwłaszcza sierot po pacyfikacjach wsi, m.in. w Nadolnej.
W styczniu 1941 roku ks. Grelewski został aresztowany przez Gestapo wraz z bratem ks. Stefanem. Trafił do więzień w Radomiu i Skarżysku-Kamiennej, a następnie do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie otrzymał numer 10443. W kwietniu 1941 roku przewieziono go do Dachau (nr 25280), gdzie stracił brata.
Według relacji współwięźniów, mimo brutalnego traktowania zachowywał niezłomną wiarę. Pewnego dnia, gdy został przewrócony przez kapo, podniósł się, uczynił znak krzyża i powiedział: „Niech ci Bóg przebaczy”. Za swoje niezłomne świadectwo wiary został powieszony 9 stycznia 1942 roku. Jego ostatnie słowa brzmiały: „Kochajcie Pana Boga!”.
Bł. ks. Kazimierz Grelewski pozostaje symbolem męczeństwa i niezłomności ducha katolickiego kapłana z Sandomierszczyzny, którego życie i śmierć przypominają o odwadze w obronie wiary i człowieczeństwa w najtrudniejszych czasach.
